بسیاری بر این عقیده هستند که مهم ترین عامل بازدارنده توسعه سیاسی در ایران، اتکای دولت ها به عواید حاصل ازفروش نفت است و این سبب شده که صاحبان قدرت خودرا از مردم بی نیاز ببینند و چون برای پیشبرد برنامه های خودو رسیدن به اهدافی که مدنظر دارند و هزینه های ضروریآن، لزومی به تکیه بر مردم ندارند؛ بنابراین احتیاجی به جلبرضایت مردم نمی بینند و اجباری هم ندارند که پاسخ گویمردم باشند. برای همین، از نظر این عده، تا زمانی که بند
ناف قدرت به نفت وصل است،

از مفاهیم سیاسی مهم و برجسته که در یک
» آزادی « ، جامعه باز مورد توجه ویژه قرار می گیرد
است؛ زیرا آزادی از یکسو برای امکان نقد که از ارکان
معرفتی چنین جامعه ای است، ضرورت دارد و از
سوی دیگر عنصری پایه ای برای حصول بسیاری
دیگر از اهداف و آرزوهای سیاسی محسوب می
شود، همچنین آزادی را باید شاخص اصلی برای
یک جامعه باز در نظر گرفت. زیرا آزادی یک مسئولیت انسانی و اخلاقی
است و آزادی خواهی فراتر از آن است که عاملی برای تحقق وعده ها باشد،
مهمترین دشمن آزادی را، جزم اندیشی و مطلق انگاری است، او در » پوپر «
بین نقد و آزادی ارتباط برقرار می کند و می » جامعه باز و دشمنان آن « کتاب
سنت خردگرایی حکم م یکند که با حربه سخن به جنگ برویم، نه « : گوید
با شمشیر، در این صورت ذاتاً پذیرای تعدد و تنوع خواهیم بود و در غیر این
صورت، داشتن اهداف اجتماعی یکپارچه، به بهای مرگ آزادی

آنها با گلوله به ما شلیک نمی‌کنند، با کلمات، رسانه، دروغ و تبلیغات علیه ما، به ما شلیک می‌کنند. آنها در دنیای آزاد زندگی می‌کنند، بی‌حجاب، کراوتی، ثروتمند و... اما علیه و دشمن مردم ایران هستند. پروپاگاندا روش‌ها و راه‌های مختلفی دارد، برای درک ساده آن می‌توان گفت: «مردم در خیابان به حکومت اعتراض می‌کنند و ماموران حکومت به سمت مردم گلوله شلیک می‌کنند و عده‌ای از مردم را می‌کشند، اخبار صداوسیما می‌گوید مردم در اعتراض به دخالت‌های مثلا کشور گینه بیسائو و در حمایت از حکومت به خیابان آمدند و عده‌ای ضدانقلاب با تفنگ به مردم و ماموران شلیک کرده و آنها را کشتند.» این شکل از بازگویی یک واقعه به نفع حکومت که حقیقتِ آن چیز دیگری است را پروپاگاندا می‌گویند. این همان کاری است که امروز توسط کرواتی‌ها و بی‌حجاب‌های ساکن دنیای غرب علیه ما مردم انجام می‌شود.

...

من بنا به کار و تخصصی که دارم درباره تاریخ جهان کتاب‌های زیادی خوانده‌ام و درباره نظام‌های اقتدارگرا(که حسن تعبیری‌ست از کلمه دیکتاتوری) هزاران صفحه ترجمه کرده‌ام اما هرگز ندیده‌ام که مقامات و مسئولین حکومتی طوری از مردم کشورشان سخن بگویند که انگار دشمن آن‌ها هستند. شاهد حرف‌ها‌ و نظراتی از جانب مقامات و صاحب‌منصبان هستم که در تاریخ نمونه مشابهی برایشان نمی ‌توان یافت.تعجب‌آور است که عده‌ای گمان می‌کنند به رغم رضایت و خواست مردم می‌توان به زور به آن‌ها حکومت کرد و حتی،به قول رئیس جمهور اسلامی به "پیشرفت‌های خیره‌کننده "هم دست یافت.در ذهن این آقایان این تصور باطل وجود دارد که ...

اگر نگاهی کوتاه به انقلاب‌های مشهور تاریخ در دو قرن اخیر (انقلاب فرانسه، انقلاب روسیه، انقلاب و استقلال آمریکا از بریتانیا) بیاندازیم، می‌شود دلایل وقوع آنها را در چند جمله کوتاه و ساده خلاصه کرد. بدنه جامعه (طبقات غیر از اشراف، دربار، دیوانسالاران و نظامیان ارشد) در هر سه این کشورها به این نتیجه رسیدند که با آنها مانند حیوان رفتار می‌شود. چه در آمریکای تحت سلطه بریتانیا، چه در فرانسه تحت حاکمیت پادشاهی و چه در زمان حکومت تزارها بر روسیه، اغلب مردم به اندازه زحمت و کارشان مزد دریافت نمی‌کردند و در کنار بهره‌کشیِ اقتصادی، شرافت انسانی آنها هم لگد مال می‌شد. یعنی یک عضو طبقه پرولتاریا (زحمت کشان) برای اربابان حکمِ گاوِ شخم زن یا برده را داشت.